onzekerheid geeft stress

Al aan het begin van dit jaar gaf mijn militair aan dat hij waarschijnlijk dit jaar weer op uitzending moet. Ik parkeerde dit in mijn speciale vakje in mijn hoofd en schonk er geen aandacht aan. Kom even, je bent net terug, dan gaan we niet over uitzendingen praten! De tijd verstrijkt en het wordt voorjaar en we gaan richting zomervakantie. Mijn militair is intussen op oefening geweest, maar verder kabbelt ons gezinsleven verder. Onze tweede zoon moet examen doen en dat is altijd een spannende tijd. Ik leef volop mee en volg alles wat hij moet doen. met goed resultaat gelukkig!
Op de school waar ik werk wordt het ook hectisch: veel uitstapjes worden nog gepland tegen het einde van het schooljaar en iedereen wil alles netjes afronden. Onze zomervakantie is intussen ook gepland en daar zie ik toch wel naar uit; fijn met elkaar weg naar een andere omgeving en samen leuke dingen doen of juist helemaal niets doen. Maar dan komt mijn militair thuis met de mededeling dat de datum van uitzending precies in onze vakantie valt! O, wat erg, dit is niet wat ik wil! Ik droom 's nachts van drama's op de camping waar ik alleen weer vandaan moet en heb er helemaal geen zin meer in!
Maar manlief zou mijn militair niet zijn als hij dit niet voor mij in orde maakt: hij belt met de camping en regelt het zo dat alles naar voren wordt geschoven. Ook onze derde zoon krijgt permissie om mee te mogen, hij gaat in een andere regio naar school en heeft pas later vakantie.
Gelukkig; alles komt goed, denken wij met elkaar.
Maar dan volgen er weken waarin ik zoveel stress opbouw dat ik er een zere nek en achterhoofd aan over houd. Ik heb helemaal geen kijk op de organisatie binnen defensie, hoe alles beslist wordt en wie de leiding heeft over wie wat gaat doen. Maar dit weet ik wel: rekening houden met het thuisfront is in de bovenste lagen nog niet goed doorgedrongen. Op een gegeven moment was ik in staat de generaal zelf aan te schrijven met de vraag of hij wel weet heeft van de "wel op uitzending, niet op uitzending, wel op uitzending, niet op uitzending beslissingen" van leidinggevenden. Want zo ging dat. En toen was het ineens vakantie, gingen we op weg naar de camping, maar nog steeds wist mijn militair niet waar hij aan toe was. Wel weet hij intussen dat het geen uitzending wordt, maar een werkbezoek. En daar zat deze thuisfronter: op de camping, twee dagen na de laatste werkdag. Nu kan ik jullie wel vertellen, dat is voor een bezige bij,zoals ik helemaal niet prettig. Ik heb tijd nodig om te acclimatiseren; van een drukke laatste werkweek eerst thuis nog even een beetje rommelen. Alles rustig voorbereiden voor de vakantie en dan uitblazen. Maar nu zit ik daar met een hoofd vol onzekerheid en nog vol adrenaline van het werken op de camping met de eerste drie dagen regen.
Deze vakantie wil ik over doen! Na twee weken ben ik blij dat ik weer thuis ben en terwijl ik dit bericht aan het schrijven ben, heeft deze stressende thuisfronter weer rust gevonden.
Daarover binnenkort meer in een nieuw bericht.