neerslachtig contra blijmoedig

Er zijn van die dagen dat het lijkt of iedereen tegen jou is, niemand aandacht voor je heeft, alles misgaat, met andere woorden je bent depri om maar eens een modewoord te gebruiken. Vandaag is het zo'n dag voor mij. Het begon gisteravond en vanmorgen had ik er nog last van. Soms spelen bepaalde hormonen ook mee en voel je deze neerslachtigheid nog heviger. Helaas ben ik een persoonlijkheid die hier niet aan wil en zich er heftig tegen verzet met het gevolg dat ik ernstig gefrustreerd raak en de neerslachtige gevoelens alleen maar toenemen. Wat is hier aan te doen? Niets!
Het beste is mijzelf overgeven en een dagje lekker zielig doen. Dan is het meestal zo weer over. Want ik ben van nature een blijmoedig mens, enthousiast, behulpzaam en graag met iets bezig waar ik mij in kan vastbijten. Dus deze dagen zoals vandaag zijn gelukkig een uitzondering. Nu was ik even boven in mijn dagboekje Thuisfront aan het bladeren en kwam een gedichtje tegen van Karel Eijkman dat ik zo grappig, maar ook hartverwarmend vond en op slag is mijn neerslachtige gevoel weg en ga ik blijmoedig aan mijn blog schrijven. Als dat geen goed teken is voor de dag!
Hieronder volgt het gedichtje waar ik blij van werd:

vrolijk schaap(naar psalm 23)

Was ik een schaap

was hij mijn herder.

Was ik een schaap

bracht hij mij verder.

Hij wist waar groen grasland was

en fris, helder water.

Wilde ik weglopen

gaf hij me een tik met zijn stok.

En was ik zoek

ging hij mij zoeken.

Was ik stom

ging ik verdwalen,

Hij keerde mij om

om mij te halen.

Ik was niet bang

want hij was bij me.

Al moesten we langs

smalle, enge paden.

Ik durfde best

want leeuwen of wolven

jaagt hij de stuipen op het lijf.

Wie kwaad wil doen

die lacht hij vierkant uit.

Ik voelde mij goed,

kon op hem bouwen.

Ik kreeg weer moed, 

had weer vertrouwen.

Hij moedigde mij aan,

maakte mij dapper.

Met hem erbij lukt het mij,

mijn hele leven.

Was ik een schaap

dan wist ik het wel.

medaille-uitreiking

Een paar weken terug kreeg ik de uitnodiging om naar de medaille-uitreiking te komen in de IJsselhallen te Zwolle. Daar zouden alle militairen die in een bepaalde periode op uitzending waren geweest worden gedecoreerd. Dit vind ik persoonlijk een hele eer. Het gaat er vooral om het thuisfront te laten zien dat hun militairen goed werk hebben verricht en het belang van het hebben van een goed thuisfront wordt eens extra onderstreept. Verder is het een mooi gezicht om dit militaire vertoon te aanschouwen. En er wordt goed voor de mensen gezorgd: gratis parkeren, koffie, thee en cake en straks een lunch. Het begint al als we aankomen; er staan militairen klaar om je een parkeerplaats te wijzen en overal hangen aanwijzingen waar je naar toe moet lopen. het kan gewoon niet mis gaan. Dat is toch een prettig idee. Deze dag was ik alleen met mijn militair. De kinderen hadden voor het ophalen van hun vader in Eindhoven ook al vrij gekregen en ik vond het dit keer wel zo rustig om met z'n tweeën te gaan. Ik moest mij wel een half uur alleen vermaken, omdat de militairen al eerder naar binnen gaan om keurig in het gelid op ons als thuisfront te wachten. Maar dat is helemaal niet erg! Met een kop koffie in de hand heb ik rustig de tijd om al die mensen om mij heen te bekijken. Als je een goede strategische plek kiest, heb je veel te zien.
Dan mogen we eindelijk richting de tribune. Ik zit op een hoekje en zie vanaf mijn plekje mijn militair staan. Keurig in zijn nette tenue bij zijn eigen eenheid. Trots kijk ik naar hem; wat ziet hij er stoer en mooi uit! Daarna volgen een heleboel handelingen. Eerst in de houding staan, dan weer op de plaats rust. Er volgt een toespraak en er wordt uitgelegd wat er allemaal gaat gebeuren. Er staat ook een militair kapel opgesteld en die brengen muziek ten gehore als ook tromgeroffel als er hooggeplaatsten binnenkomen. Van elke eenheid wordt verteld wat ze hebben verricht en het klinkt als heel bijzonder. Tussendoor wordt er veel gesalueerd en in de houding gesprongen: wat ben ik blij dat ik mag zitten!
Na dit alles is het tijd om de medailles uit te reiken. Er wordt ook altijd een gezin gekozen dat door de generaal zelf de medaille en de kindermedailles krijgt uitgereikt. Dat is mooi om te zien. Ook de thuisfrontafdeling is aanwezig en deelt de anjer en de kindermedailles uit. De anjer is nieuw en komt in plaats van het roosje. Onder dit bericht heb ik een uitleg op een foto neergezet.
Het is intussen tijd voor de genodigden om te vertrekken. Ook het thuisfront mag van de tribune en ik loop richting de hal waar heerlijke broodjes met soep staan te wachten.
Al met al een mooie ochtend en trots show ik thuis de anjer die mijn militair aan mij, als zijn steun en toeverlaat tijdens de uitzending, heeft uitgereikt. Dat is nog eens een stukje respect! en van mijn kant ben ik supertrots op mijn militair, die samen met zijn collega's toch maar een knap stukje werk heeft verricht in de woestijn! De volgende dag lopen er ook twee kinderen op school rond met een vredesduif aan kettinkje: van onze papa, omdat wij het hebben volgehouden tijdens de missie. Het is maar dat jullie het weten!