Afleiding

Dan is er het bericht voor mijn militair: je gaat die dag op werkbezoek en zo laat staat het vliegtuig klaar. Eindelijk zekerheid! Al verandert de vertrektijd nog twee keer; hij kan zijn spullen inpakken en ik breng hem naar Eindhoven. Het afscheid volgt en ik zwaai nog een paar keer als hij staat te wachten bij de incheckbalie. Het klinkt misschien vreemd, maar ik voel mij opgelucht. Aan de ene kant ben ik verdrietig dat hij voor vier weken weggaat, maar aan de andere kant ben ik blij dat hij nu echt vertrekt. Al die onzekerheid waar ik de vorige keer over schreef kan ik nu van mij laten afglijden. Er komt rust in mijn hoofd en mijn lichaam ontspant zich. Heerlijk rustig over de snelweg rijd ik naar huis en daar wacht iemand anders op mij. Blij kwispelend loopt er een puppy op mij af en de kinderen roepen dat alles is goed gegaan. 's Avonds als ik haar uitlaat en een klein rondje loop, weet ik dat dit een goede beslissing is geweest. Al een tijdje was ik bezig om advertenties na te kijken waarin puppy's worden aangeboden. Een aantal boeken heb ik gelezen over wat je allemaal te wachten staat en welke regels je moet gaan toepassen.  Net voor de zomervakantie heb ik de pup gekocht en nadat wij terug waren opgehaald. En inderdaad; het is erg druk een puppy in huis. Ik maak lange dagen en kom aan veel dingen niet toe. Maar als ik aan het trainen ben met Saar en ik elke dag vorderingen opmerk, heb ik het er graag voor over. Mijn hoofd kan zich niet vullen met zorgen en het gemis van mijn militair is ook een stuk minder. De kinderen zijn ook erg blij met dit hondje en geeft hun afleiding. Voor hen is dit maar een vreemde zomervakantie. Ze laten echter alles gelaten over hen heen komen en ik hoor ze echt niet klagen. Vooral nu het schitterend zomerweer is niet en er ook nog eens een groot zwembad in de tuin staat waar ze heerlijk in kunnen spelen. En tussendoor is er Saar; daar kun je mee spelen en knuffelen en naar kijken als ze slaapt. Want gelukkig slapen puppy's nog heel veel.
Ik bekijk nog even de berichtjes van mijn militair met de foto's die hij stuurt. Dat zijn kleine dingen die ik ontvang, maar o zo kostbaar. Zijn leven daar, een heel eind bij ons vandaan en zo heel anders, waar ik op deze manier toch een klein beetje van meekrijg. Het gaat goed, schrijft hij en het is opnieuw een leuke groep waarin hij is terechtgekomen. Ik kijk opzij naar de slapende puppy; ze tilt haar koppie even op en ik krijg een vette knipoog.
Toen ik klein was, kreeg ik eens een boekje van naar ik meen Sarah Lee met zoete, lieve plaatjes en dat heette "het zijn de kleine dingen die het doen" En daar ben ik het roerend mee eens!