28 juni: Veteranendag

Het was weer Veteranendag! Het schijnt druk bezocht te zijn in Den Haag; ik zag op facebook verschillende bekende gezichten voorbij marcheren. Fijn dat er aandacht voor is! Zelfs de nieuwslezer had een witte anjer op! Mijn militair en ik hebben het rustig gehouden en zijn in onze eigen stad gebleven om Veteranendag te vieren. Daarvoor gingen we naar het gemeentehuis voor een bak koffie en een heerlijk stuk krentenwegge. De zaal in het gemeentehuis zat al aardig vol toen we aankwamen. Veel bejaarde mensen, maar ook Veteranen die zo rond de zestig waren. We kwamen aan een tafeltje te zitten met Oud-Indië gangers. Mannen die toen voor twee, drie jaar weg gingen en totaal niet wisten wat hun te wachten stond!
Iedereen kreeg een witte anjer: het symbool voor de Veteraan. Meer over dit symbool kunt u lezen op de website: www.anjerveteranendag.nl Daarna hield de burgemeester een toespraak. met veel respect en waardering sprak hij over de Veteranen vanaf de Tweede Wereldoorlog tot nu toe. Hij noemde een hele rij met missies op en zei er gelijkertijd bij dat hij er wellicht één zou vergeten. En inderdaad kwamen er een aantal aanvullingen uit de zaal. Ook van een man die oorlogsvrijwilliger was geweest en vindt dat zijn groep nooit waardering heeft gehad. Zijn lichting was eigenlijk een vergeten groep. Hij werd emotioneel, ook omdat hij iemand mistte vandaag, die zeker wist dat het vandaag Veteranendag was op het gemeentehuis. Er kwam wat commentaar, maar ik vond het heel knap van de burgemeester dat hij zei dat elk verhaal verteld mag worden en emoties hier ook getoond mochten worden. Al met al een interessante bijeenkomst: zoveel verschillende mensen met allemaal een verhaal en verschillende missies. En niemand kon en kan van tevoren weten hoe het in dat vreemde land zal zijn, wat staat je te wachten als militair? Daarom is het zo goed, aldus de burgemeester, om vandaag bij elkaar te zijn en een beetje in te leven en in te voelen wat dit teweeg brengt bij de militair en bij het thuisfront.
Daarom, nogmaals: respect voor elke Veteraan.
Aan het eind van het samenzijn werd er nog een gezamenlijke foto gemaakt op het bordes. Zeker de moeite waard geweest en ook voor herhaling vatbaar. En voor het volgende jaar: jonge Veteranen, laat je ook zien in eigen stad of dorp!