Rage

Rage

Op dit moment is er een rage aan de gang met kleine elastiekjes. Elastiekjes in alle kleuren van de regenboog kun je kopen. En heel mooie creaties van maken. Meestal worden er armbandjes gemaakt, al heb ik ook ringen, figuurtjes zoals een pinguin en een hartje voorbij zien komen. Ontzettend leuk!

Meestal houd ik niet zo van die rages; het is even helemaal in en dan ligt al dat materiaal er weer. Maar als je er veel creativiteit in kan stoppen en leuke resultaten mee kunt maken dan loop ik ook gauw warm! Jaren geleden was dat ook met plastic, namelijk scoubidou. Uren hebben we daar mee geknutseld en jaren hing er een wokkel van 16 draadjes gevlochten scoubidoudraadjes aan mijn fietssleutel. Tot het ophangdraadje een keer brak en ik de sleutelhanger kwijt was. Op naar iets nieuws!

Dus voor mijn dochters ook een doos met allerlei materiaal aangeschaft en op een regenachtige woensdagmiddag aan de gang gegaan. Grappig om te zien hoe kinderen dat natuurlijk veel eerder en beter op pikken dan dat ik dat doe. Ik wil dat eerst even bekijken en rustig de handleiding lezen. Terwijl de meiden dit op school allang hebben gezien en hup aan de slag gaan.

Ik had praktisch nagedacht en gelijk een doos met al het materiaal ingeslagen waar 600 elastiekjes bijzitten. Dan kunnen we in ieder geval een poosje vooruit, dacht ik…. Wat schetst mijn verbazing dat de bodem van de doos na twee dagen knutselen al in zicht is? Het moet ook steeds mooier en groter en daar gaan weer meer elastiekjes in zitten. Tjonge waarom bedenk ik niet zoiets? Ben je in één elastische periode rijk!

Gelukkig kan je overal losse zakjes elastiekjes kopen en zelfs oma had al ingeslagen voor haar kleindochters! Nu kwam de jongste op het idee om er één voor papa te maken. Eerst ging ze zelf lekker aan de slag en het werd een bont geheel. Ja, zo zei ze, mama, als papa dan weg is hè, dan kan hij aan mij denken want ik heb dat armbandje voor hem gemaakt. Wat een lieve gedachte!

Terwijl manlief en ik nog extra elastiekjes aan het kopen zijn, zien we ineens een zakje liggen wat wel erg toepasselijk is: de soldatenkleuren donkerbruin, lichtbruin en groen. Die nemen we mee! Thuis werd er gelijk een armbandje opgezet door de jongste. Die had echter zelf ook een projectje wat af moest, dus overgedragen aan de ander. Een poosje later zie ik het bandje onaf op tafel liggen. Ach dat kan ik ook wel afmaken toch? En zo komt het dat er even later heel trots door drie dames het bandje wordt gepresenteerd. We hebben er alle drie aan gewerkt, dus kan je als je het draagt, aan ons alle drie denken! En jawel, deze militair draagt met trots zijn armbandje. Nu nog op zoek naar elastiekjes met woestijntinten.