Loophond

Het schijnt dat er tegenwoordig wedstrijden worden gehouden waar zowel baas als hond kunnen winnen. Ik las een mooi artikel in een maandblad over een kleine jachthond die al veel bekers had gewonnen. Die moest en zou naar voren als het startschot was gegeven en was niet eerder tevreden tot hij vooraan liep. Dat is natuurlijk een mooie stimulans voor de baas om door te lopen, want de hond zit aangelijnd, maar ook een beproeving als je zelf niet zo’n harde loper bent! Maar meestal schaft men een hond aan die bij je past. Zelf loop ik ook graag met de hond; wandelen of hardlopen. Het is een stok achter de deur om naar buiten te gaan en een frisse neus te halen. Valt niet mee met de vele regenbuien van afgelopen dagen, maar ook dat is heel goed voor lichaam en geest. En ja dat heb ik ook ergens gelezen. Ik moet natuurlijk wel op de hoogte zijn van wat er reilt en zeilt in de hardloopwereld. Al moet je niet teveel op de reclame afgaan, want dan heb je elk seizoen een nieuwe outfit en gadgets nodig! Even terugkomend op die hond; nooit gedacht dat ik daar zo’n plezier aan beleven zou! Vroeger was ik heel bang voor honden en liep gerust een straatje om als ik er één zag aankomen. Twee jaar geleden heb ik toch een puppy gekocht. Van tevoren natuurlijk goed ingelezen, dat past mij wel! En bij een goede hondenschool de puppycursus gevolgd. Ik was in die tijd veel alleen in verband met het werk van manlief en gezelschap dat altijd blij is als ze mij ziet; dat is toch geweldig? En wat een geluk, ze houdt net zoveel van hardlopen als ik! En dan vooral in het bos, zonder riem. Elke keer weer een ander paadje ontdekken, tot wij samen het bos redelijk kennen. Dat is genieten van de bovenste plank; voor het vrouwtje en de hond. Wij kennen geen maandagmorgen blues want dan rennen we samen in de Kruisbergse bossen: lang leve de vrijheid!

PS: deze column schreef ik voor het blad van de hardloopvereniging ARGO